Huizen zijn als spiegels. Ze roepen emoties op, spugen de waarheid voor je voeten, omarmen, plooien subtiel of stoten af, groeien mee en herbergen, lopen op kousenvoeten. Huizen zijn als mensen, als een alter-ego.
Vanuit het boek “de onzichtbare steden” van I. Calvino ontstaan enkele bijzondere verwerkingen op groot formaat. Het zijn persoonlijke keuzes en visies van wijdse beelden. Mij laten ze niet meer los door de filosofische inval.
